Zinseindeteken
De punt, het vraagteken en het uitroepteken zijn zinseindetekens, ze markeren immers het einde van een zin. Sommige schrijvers zijn erg scheutig met het gebruik van vraag- of uitroeptekens om hun verbazing of enthousiasme kracht bij te zetten.
Is dat echt waar???
Het was fantastisch!!!
Toch heeft dat een averechts effect. Met deze overdaad ontkracht je ze juist. Eén vraagteken of uitroepteken is heus genoeg. De zeggingskracht moet immers met name zitten in de woordkeus en zinsbouw.
Komma
In tegenstelling tot de zinseindetekens geeft een komma niet het einde van een zin aan, maar heeft een ritmische, grammaticale of semantische betekenis. Met andere woorden: het is een hulpmiddel om de lezer ritmisch door de tekst te loodsen, hij wordt gebruikt om hoofd- en bijzinnen van elkaar te scheiden of hij is noodzakelijk om een bepaalde betekenis aan de zin te geven. Vergelijken we: andere schadelijke middelen met andere, schadelijke middelen, dan is direct duidelijk dat de komma een verschil in betekenis aangeeft. In het eerste geval zijn de eerder genoemde middelen ook schadelijk. In de tweede zin zijn de eerder genoemde middelen niet schadelijk. De komma is in dit geval dus essentieel.
En een ander voorbeeld:
De vrouw die een lezing over mode gaf, droeg zelf niets wat opmerkelijk was.
De vrouw die een lezing over mode gaf droeg zelf niets, wat opmerkelijk was.
Na het zien van deze veelzeggende komma’s zul je hier zelf hopelijk bewuster mee omgaan.